داروها و درمان ها

را مي توان چنين تعريف نمود: «مطالعه موادي كه از طريق فرايندهاي شيميايي به ويژه با اتصال به مولكولهاي تنظيمي و فعال كردن يا مهار كردن روندهاي طبيعي بدن، با سيستم هاي زنده تداخل اثر مي كند.اين مواد ممكن است مواد شيمايي باشند كه به منظور رسيدن يك تأثير درماني مفيد در يك بيمار يا به خاطر اثرات سمي آن بر روندهاي تنظيمي در انگل هايي كه بيمار را آلوده كرده اند به كار رفته باشند. فارماكولوژي دانشي است در رابطه با پيشگيري، تشخيص و درمان بيماري. بدون شك مردم ما قبل تاريخ آثار مفيد يا سمي بسياري از مواد گياهي و حيواني را تشخيص داده بودند، در نوشته هاي قديمي مربوط به چين و مصر تعداد زيادي از معجونها دارويي فهرست شده اند كه تعداد كمي از آنها هنوز هم به عنوان داروهاي مفيد شناخته مي شوند. پيشرفتهاي دانش شيمي و توسعه بيشتر دانش فيزيولوژي در قرنهاي 18 و 19 موجب پيدايش مباني شد كه براي درك چگونگي اثر داروها بر روي اعضا و بافتهاي بدن بدانها نياز بود. متأسفانه مردم مصرف كننده هنوز هم در معرض مقادير زيادي از اطلاعات نادرست و ناقص و يا غير علمي در رابطه با آثار فارماكولوژيك مواد شيميايي قرار دارند و اين امر به استفاده بيهوده از داروهاي گرانقيمت و غير مؤثر و گاهي زيان آور منجر مي شود.
از نقطه نظر علمي يك دارو را مي توان به عنوان ماده اي كه از طريق اعمال شيميايي اش موجب تغيير در يك عملكرد بيولوژيك مي شود تعريف نمود. اثرات درماني و سمي داروها نتيجه اي از واكنش آنها با مولكولهايي در بدن بيماران مي باشد. افراد مختلف ممكن است در ميزان پاسخي كه به يك دارو مي دهند تفاوتهاي قابل توجهي داشته باشند، علاوه بر اين، پاسخ يك فرد به يك دارو نيز ممكن است در زمانهاي مختلف تفاوت داشته باشد، عوامل مؤثر در تأثير دارو در بدن عبارتند از: عوامل ژنتيك و متغيرهاي غير ژنتيك مثل: سن، جنس، اندازه كبد، عملكردهاي كبدي، ريتم 24 ساعته بدن، درجه حرارت بدن و عوامل محيطي و تغذيه اي مثل القا كننده ها و مهار كننده هاي متابوليسم دارويي.
در كنار درمانهاي شيميايي درمان طبيعي نيز بسيار مفيد مي باشد، علم درمان طبيعي كه در آغاز در آلمان پيدايش يافت و بعد در آمريكا و ساير كشورها مورد استقبال قرارگرفت به هزاران نفر امكان رهايي از چنگال بيماري و نيل به تندرستي واقعي داده است. در درمان طبيعي با نيروي شفا بخشي كه در درون ماست و با تبعيت از غرايز طبيعي كه مي گويند: كمتر غذا بخور، و سعي كن آنچه را كه در موقع بيماري مي خوري ساده و زود هضم باشد، زياد كار مكن و به اندازه كافي استراحت كن و از خشم، اندوه و دغدغه دور باش، و ... مي توانيم خود را درمان كنيم. از روشهايي كه در درمان طبيعي استفاده مي شوند مي توان از: روزه، تغذيه علمي، آب درماني، اقدامات كلي بهداشتي (ورزشهاي مناسب، تنفس عميق، شستشوي تن به طريق علمي، استفاده از نور خورشيد و هواي صاف و پاكيزه و ... كه در دفع سموم بدن فوق العاده مفيد هستند)، معالجات روحي و... نام برد. بايد در نظر داشت كه داروهاي گياهي و روشهاي درماني طبيعي از نظر خاصيت و كارايي مي توانند با داروهاي غربي رقابت كنند، براي مثال گياهان دارويي مفيدي وجود دارند كه نه تنها براي بدن عوارض جانبي پاييني نسبت داروهاي غربي دارند، بلكه در مقام مقايسه گاهي از آنها در درمان بيماريها پيشي مي گيرند. براي تهيه داروهاي خانگي از اين گياهان دارويي سه طريق: خيس كردن، دم كردن و جوشاندن متداول مي باشد كه هر نوع گياه يك روش خاص را مي طلبد.
در مقايسه طب گياهي و طب شيميايي مي توان به اين نكته اشاره كرد كه درمان طبي با توجه به كوتاه بودن و سريع بودن دوره درمان بيشتر مورد توجه عموم بيماران است، اما اين روش عوارض جانبي زيادي دارد، حتي روشهاي كمكي كه براي تشخيص بيماريها استفاده مي شوند مثل: MRI، عكسبرداري، آنژيوگرافي، آندوسكوپي و ... نيز عوارض خاص خود را دارند، اما به علت سريع العمل بودن مورد توجه عام و خاص مي باشند و افراد حتي براي درمانهاي جراحي به كشورهاي اروپايي رفته و يا مخارج سنگيني متحمل مي شوند.
پزشكان تلاش مي كنند براي كاهش عوارض جانبي داروها، بيمار همراه با مصرف دارو رژيم غذايي مفيد داشته باشد تا عوارض جانبي دارو به حداقل برسد. بيشتر پزشكان توصيه مي كنند كه به جاي مصرف دارو بيمار از ورزش، پياده روي و روزه استفاده كند و از استرس دور باشد و همواره اين توصيه ها را انجام دهد، اما با توجه به تكنولوژي امروز كه مردم هزينه هاي سنگيني براي بقاي خود مي پردازند نمي توانند به مسافرت بروند و تفريح مناسبي ندارند و يا بودجه خريد مواد غذايي مناسب را براي تأمين پروتئين ها و ويتامينهاي مورد نياز خود ندارند بيشتر ترجيح مي دهند هزينه كمتري كنند و دارو دريافت كنند، به همين دليل است كه شما در اطراف خود بيماريهاي زيادي را مي بينيد كه مردم فقط با خوردن دارو آنها را مهار مي كنند، ولي درمان قطعي نشده اند. مثلاً يك بيمار قلبي به جاي آنكه دور از شهر باشد و هواي تازه تنفس كند و رژيم غذايي مناسبي دريافت كند، به خاطر شرايط و جو زندگي مجبور است ساعتها زيادي را كه حتي خارج از استاندارد است كار كند تا غذايي ناچيز دريافت كند و فقط با خوردن داروهايي كه باعث مهار كوتاه مدت بيماري او مي شود روزها را سپري كند.
در مقايسه درمان طبي و درمان طبيعي مي توان گفت: درمان طبيعي از قديم در بين اجداد ما مرسوم بوده و فقير و غني مي توانند از آن بهره مند شوند و همين حالا هم افراد مسن از طرفداران جدي درمان طبيعي هستند، درمان طبيعي با گياهان دارويي و يا ميوه جات و فرآورده هاي لبني و غيره صورت مي گيرد. براي اينكه يك گياه بتواند اثر مفيدي بر بدن بيمار بگذارد، طول مصرف دارو حداقل بايد بالاي يك ماه باشد، ورزش تهيه داروهاي گياهي بايد درست انجام شده باشد و غلظت دارو بايد مناسب باشد و توسط افراد داراي صلاحيت تجويز شده باشد. مقدار زيادي از دارو در دراز مدت بايد مصرف شود تا نتيجه مطلوب حاصل گردد. با توجه به اينكه بيمار دوست دارد هر چه سريعتر درمان شود و قدرت تحمل دارو را در دراز مدت ندارد، كمتر دنبال داروهاي گياهي مي رود و بيشتر به درمان طبي روي مي آورد.
امروزه توصيه مي شود در كنار درمان طبيعي براي اينكه سريع تر جواب حاصل شود، مقداري داروهاي طبي مصرف شود كه هم عوارض كمتر مي شود و هم درمان توأم بوده و سريع تر انجام مي شود. براي مثال در بيماري آنفلوانزا مي توان جوشانده اوكاليپتوس را استفاده كرد و يا از مركبات سرشار از ويتامين «ث» استفاده نمود و در كنار آنها از آنتي بيوتيكهاي قوي براي از بين بردن عفونت استفاده كرد كه اين روش بسيار سودمند مي باشد. نتيجه كلي اينكه درمان طبيعي خوب است در صورتي كه در كنار درمان طبي و توأم با آن باشد، ضمناً بيمار با توجه به بيماري كه دارد شرايط محيط خود را تغيير دهد، مثلاً يك بيمار آسمي هم از بخور استفاده كند و هم از داروهاي طبي و هم از شهرهاي پردود دور باشد و يا يك بيماري كه به نرمي استخوان مبتلا است مي تواند هم رژيم سرشار از كلسيم داشته باشد و هم از آمپولهاي مهار اين بيماري استفاده كند و در همين راستا به ورزش مفيدي چون شنا نيز روي بياورد.